دومین نامه به احمد ، بیا و کار بزرگ را انجام بده - مجله تصویر و سرگرمی

به گزارش خبرنگاران ، زهرا اسدی، مشکل بزرگ نوراللهی این است که بازی اش به چشم نمی آید. برای همین کمال که محروم یا مصدوم باشد، همه برای پرسپولیس نگران می شوند اما نبودِ شماره هشت به چشم کسی نمی آید. در حالی که اتفاقا این یکی وحشتناک تر است چرا که نوراللهی علاوه بر انجام وظایف خودش، می تواند وظایف کامیابی نیا را هم به بهترین شکل انجام بدهد اما حرکات تهاجمی احمد نوراللهی در چپ و راست را نمی توان به بازیکنی تدافعی مثل کمال سپرد. نوراللهی نشان داده که یک تنه از پس خط هافبک پرسپولیس برمی آید اما یک جای دیگر هم بدشانسی آورده: اینکه در پست او، تیم ملی ترافیک بازیکن دارد. با این حال او دومین دعوت نامه را از کی روش دریافت نموده و این شانس را دارد که در رقابت با لژیونرهای هم پست خود، حضورش در تیم ملی را تمدید کند.

احمد نوراللهی را باید یکی از عجایب فوتبال ایران بدانیم. عجیب ترین هافبک در فوتبال ایران. بازیکنی که استایل او به تعریفی که ما از یک هافبک میانی و در واقع هافبک دفاعی داریم، کمترین شباهتی ندارد. هافبک های میانی فوتبال ایران در سال های دور و نزدیک بازیکنانی همچون زنده یاد سیروس قایقران، کریم باقری، جواد نکونام و آندرانیک تیموریان بوده اند. بازیکنانی بلندقامت و تقریبا درشت هیکل با استایل قرص و محکم. هافبک هایی با قابلیت شوتزنی که اتفاقا سرزن های خوبی هم بودند.

احمد نوراللهی اما از لحاظ ظاهری به هیچ کدام شان شباهت ندارد. او را در زمان سرمربیگری حمید درخشان در پرسپولیس و حتی پیش از آن که علی دایی سرمربی بود، خیلی کم در زمین می دیدیم. وقتی هم بازی اش می دادند یا بال چپ بود یا بال راست. حتی گاهی در خط دفاع قرار می گرفت. هر چه بود، او را در پست های غیرتخصصی می دیدیم.

برانکو ایوانکوویچ نخستین مربی بود که نوراللهی را در پست تخصصی اش یعنی هافبک وسط به بازی گرفت. در 1 - 3 - 2 - 4 معروفی که پروفسور در ابتدای حضورش در پرسپولیس برگزیده بود، احمد نوراللهی یکی از دو هافبک دفاعی بود و بعدها که پرسپولیس به 2 - 4 - 4 روی آورد، وظایف او هم که به عنوان هافبک میانی بازی می کرد، تخصصی تر شد. اتفاق جالب، موقعیت احمد نوراللهی و کمال کامیابی نیا در زمین است که مدام تغییر مکان می دهند.

در واقع می توانیم نوراللهی را یکی از دردسرهای همیشگی حریفان پرسپولیس بدانیم. او وقتی در هافبک چپ یا هافبک راست بازی می نماید، تکلیف همه معلوم است اما مشکل تیم های مقابل پرسپولیس دقیقا از جایی شروع می گردد که آقای شماره هشت به خواست برانکو از پستی که بازی را با آن شروع نموده بود، بیرون می آید تا نقش هافبک میانی را بازی کند. با این کار، مرد کروات نوراللهی را از بازیکنی که باید در برنامه های هجومی تیم ایفای نقش کند و حریف هم به همین منظور روی او و برای مهارش برنامه ریزی نموده ، به یک بازیکن تدافعی تبدیل می نماید و وظایف او را که در گذشته عالیشاه، احمدزاده و مسلمان انجام می دادند، می سپارد به کمال کامیابی نیا.

دلیل دیگری هم هست برای اینکه احمد نوراللهی را متفاوت ترین هافبک میانی فوتبال ایران بدانیم. اینکه بارز ترین ویژگی او شوتزنی است اما زیاد شوت نمی زند. حال آنکه برانکو ایوانکوویچ بارها به او گفته: هر جا فرصت را مناسب تشخیص دادی، شوت بزن. اینکه چرا نوراللهی به عنوان یکی از بهترین شوتزنان پرسپولیس میل به شوتزنی ندارد به همان اندازه عجیب است که او را یک کاشته زن خوب می شناسیم اما کم پیش می آید که پشت ضربات ایستگاهی بایستد.

این یکی البته دلیل روشنی دارد و آن، اینکه پرسپولیس همیشه کاشته زن های خوبی داشته. از رامین رضاییان گرفته تا علیپور، منشا و حتی ماهینی و انصاری. این در حالی است که شاید اگر نیمی از کاشته هایی را که این بازیکنان زده اند و کمتر به دروازه راه پیدا نموده به نوراللهی می دادند، نتیجه بهتری داشت. احمد نوراللهی قامت چندان بلندی هم ندارد اما سرهای خوبی می زند که این را هم گهگاه نشان مان داده و البته معمولا از آن هم استفاده نمی نماید.

همه اینها ما را برمی گرداند به اول حرف مان و شاید لازم باشد دوباره یادآوری کنیم که استایل احمد نوراللهی می گوید او نباید در پستی که الان هست، بازی کند اما توانایی ها و تاثیر او در روند حرکتی پرسپولیس را که می بینیم، باز به این نتیجه می رسیم که این بازیکن یک هافبک میانی فوق العاده است.

برای برجسته تر کردن تفاوت های احمد نوراللهی می توانیم او را با دیگر سربازهای فوتبال ایران در سه چهار سال اخیر هم که همه با افت به تیم هایشان برگشتند، مقایسه کنیم. او در همان نخستین بازی پس از بازگشتش، بهترین بازیکن میدان لقب گرفت. آنهم در بازی رفت نیمه نهایی فصل گذشته که پرسپولیس چهار بر یک به الهلال باخت. احمد نوراللهی در حالی بعد از یک سال دوری از فوتبال جایزه بهترین بازیکن میدان را بدست آورد که به عنوان بازیکن تعویضی به زمین رفته و پرسپولیس هم بازی را باخته بود.

مشکل بزرگ نوراللهی اما این است که بازی اش به چشم نمی آید. مثال روشنی دارد این ادعا و آن، تفاوت بود و نبود کمال و نوراللهی است. کمال که محروم یا مصدوم باشد، همه برای پرسپولیس نگران می شوند اما نبودِ شماره هشت به چشم کسی نمی آید. در حالی که اتفاقا این یکی وحشتناک تر است چرا که نوراللهی بازیکن کامل تری است. او این توانایی را دارد که علاوه بر انجام وظایف خودش، وظایف کامیابی نیا را هم به بهترین شکل انجام بدهد اما حرکات تهاجمی احمد نوراللهی در چپ و راست را نمی توان به بازیکنی تدافعی مثل کمال سپرد.

نوراللهی نشان داده که یک تنه از پس خط هافبک پرسپولیس برمی آید اما یک جای دیگر هم بدشانسی آورده: اینکه در پست او، تیم ملی ترافیک بازیکن دارد و رقبایش یا در اروپا بازی می نمایند یا بازیکنان همیشه محبوب کی روش هستند که حتی سن و سال و حضور در لیگ ایران هم صندلی شان در تیم ملی را به خطر نینداخته. با این حال احمد نوراللهی دومین دعوت نامه را از کارلوس کی روش دریافت نموده و این شانس را دارد که در رقابت با لژیونرهای هم پست خود، حضورش در تیم ملی را تمدید کند.

2 - 770

پریها: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.